சனி, நவம்பர் 29, 2003

நானும் ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளன்

சென்ற மாதத்தில் ஒரு நாள் என் அலுவலகத் துறைத் தலைவர் (ஒரு முதல் தலை முறை அமெரிக்கர்), என்னை அவசரமாக அழைத்தார். 'காசி, ஒரு தொலைபேசி வழி உரையாடலுக்கு என்னுடன் நீயும் இருக்க வேண்டும்' என்றார். இங்கிருப்பவர்கள் இந்தியாவில் இருந்து சேவை மற்றும் ஆட்களைப் பெறுவதற்காக அவ்வப் போது அங்குள்ளவர்களுடன் இத்தகைய உரையாடல்களில் ஈடுபடுவது உண்டு. ஒருவேளை இந்திய உச்சரிப்புப் புரியாமல் என்னைத் துணைக்கு அழைக்கிறார் என்று நினைத்து நானும் போனேன்.

ஆனால் பேச ஆரம்பித்து பரஸ்பரம் அறிமுகப்படுத்திக் கொள்ளும்போது தான் தெரிந்தது, அந்தப் பக்கம் இருப்பவர்கள் பிறவி ஆங்கிலேயர் என்று. ஆம், இந்த அமெரிக்கர்களுக்கு இங்கிலாந்துக்காரன் ஆங்கிலமே புரிவதில்லையாம். நான் பேசுவது அதே மாதிரி இருக்கிறதாம் (என்னுதும் புரிவதில்லை என்பதை இப்படியா சொல்ல வேண்டும், ஹும்..) அதனால் லண்டன்காரனுடன் பேசுவதற்கு என்னை மொழிபெயர்ப்பாளனாக கூப்பிட்டிருக்கிறார். எப்படிப் போகிறது கதை? இங்கே பேசுவது 'அமெரிக்கம்', 'ஆங்கிலம்' அல்ல. இரண்டுக்கும் உள்ள வேறுபாடுகளை சுவையாகக் கோர்த்த ஒரு தொகுப்பு எங்கோ பார்த்திருக்கிறேன், அதைத் திரும்பக் கண்டு பிடிக்கணும்.

நாளும் வளர்கிற நவீன மொழியின் கதையே இப்படி என்றால், தூக்கத்திலிருந்து எழுகிற எம் செம்மொழியின் கதை அப்படிப் போவதில் வியப்பேதும் இல்லை. உஷாவுக்கு பல ஈழத் தமிழ் சொற்கள் புரியவில்லை என்பது புரிந்து கொள்ளக்கூடிய ஒன்றுதான். ஆனால் ஆங்கிலத்தையே எடுத்துக் கொண்டால், ஒவ்வொரு புத்தகமோ கட்டுரையோ படிக்கும் போதும் புதுப்புது சொற்கள் நம்மைத் தாக்கிக் கொண்டே தான் இருக்கின்றன, நாம் அதன் சூழலை வைத்து அர்த்தம் செய்துகொண்டு மேலே போய்க்கொண்டேதான் இருக்கிறோம். அந்தச் சொல் அகராதியில் இருக்கிறது என்பதற்காக, ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் அகராதியைப் பார்த்துத் தெளிந்துகொண்டா அடுத்த அடிக்குப் போக முடியும். அப்படிப் படித்தால், படித்த உணர்வு கிட்டுகிறதா? நூற்றுக்குத் தொண்ணூறு சொற்கள் சூழலை வைத்து உணரக்கூடியதாகவே இருக்கின்றன. அந்த மிச்சம் சொற்கள் அரிதாகத் தான் உரையின் கருத்துக்கு உதவுகின்றன. எனவே ஒரு வட்டார வழக்கைப் படிக்க அகராதி வேண்டும் என்று சொல்வதில் எனக்கு உடன்பாடில்லை.

ஒரு கொசுறு: அன்று ஒரு நாள் டிவியில் பிபிசி நிகழ்ச்சி ஒன்றைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அது அமெரிக்க நடப்புகளைப் பற்றிய ஒன்று. அப்போது அங்கு வந்த என் 10 வயது மகன், அடுத்த வினாடி, 'ஏன் இங்கிலாந்து டிவியெல்லாம் பார்க்கிறீர்கள்' என்றான். அப்போது அங்கு டிவியில் மூலையில் வரும் முத்திரை கூட WXXI என்ற அமெரிக்க முத்திரை தான். 'எப்படி உனக்கு இது இங்கிலாந்து நிகழ்ச்சி என்று தெரியும்' என்று கேட்டேன். 'அதுதான் அவர்கள் பேச்சில் தெரிகிறதே' என்கிறான்! எனக்குத் தான் எல்லா மண்ணும் ஒண்ணாகவே தெரிகிறது!

கருத்துகள் இல்லை:

எழுத்தென்னும் அற்புதம்

நண்பர் கல்வெட்டு  படைப்பு & தொழில் பற்றி எழுதியிருந்தார். இத்தோடு கூட சில சிந்தனைகள் (எங்கும் படித்தவையல்ல, நோக்கியதும், தோன்றியதும்...